Friday, February 7, 2014

නිමක් නැති කතාවක්... පිටු අංක 07

~~ නිමක් නැති කතාවක්... පිටු අංක 07 ~~

නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 1 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 2 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 3 මෙතනින් කියවන්න < - 
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 4 මෙතනින් කියවන්න < - 
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 5 මෙතනින් කියවන්න < -  
 නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 6 මෙතනින් කියවන්න < -  



ඉන්ටවල් ඉවර වෙලා පන්තියේ ළමයි හැමෝම පන්තියට දුවගෙන ආවා.නෙතූ අවේ ශෂිකත් එක්ක.මම සාරදී එක්ක ලොකු වැඩක් කරනවා වගේ බොරුවට ඉන්න ගමන් හොරෙන් නෙතූ දිහා බැලුවා.පන්තියට ඇවිත් එයා මගේ ළඟ තිබුණු පුටුව ගාවට ආවේ එය හැමදාම හිටියේ එතන නිසා.එතකොටයි එයා දැක්කේ එයාගේ තැන , සාරදී වාඩි වෙලා ඉන්නවා.ඒ පුංචි මුණ වෙනස් වුනා.සතුට වෙනුවට මුණ පුරාවටම ලොකු දුකක් පැතිරුනා.ඒ පුංචි ඇස්  වලට කඳුළු පිරුනා.

"
ෂමිරු??"

මම හිටියේ එයත් එක්ක කේන්තියෙන්..මම ඔලුව උස්සලා බැලුවේවත් නැහැ..

නෙතු ටික වෙලාවක් මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා කියලා මට දැනුනා..මම ගණන් ගත්තේ නැහැ..ටික වෙලාවක් හිටපු නෙතු , හෙමිහිට ගිහින් ශෂික ළඟ තිබිච්ච පුටුවේ වාඩි වුනා.

එදා දවසම මම එයා දිහා බැලුවේ වත් නැහැ! එය මට රිද්දුවනේ , රිද්දනවා එයාටත් මම.. සාරදිත් එක්ක හොඳට කතා කර කර , නෙතුට රිද්දන්න පුළුවන් හැමදේම කළා මම.. සතුටුයි මට,ගොඩාක්!

ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා හැමදාම පන්තියෙන් එලියට පැනලා පන කඩාගෙන දුවන්නේ මමයි නෙතුයි.එදා මට දුවන්න හිතුනේ නැහැ.මම හිමිහිට ඇවිදගෙන ගියේ හිතේ දුකක් තිබුණු නිසාද කොහෙද. ටික දුරක් යද්දී මට දැනුනා කවුරුහරි මගේ ලඟින්ම පස්සෙන් එනවා කියලා.මම හැරිලා බැලුවා.

"
නෙතු!"

ඔව් එයා තමයි..එයත් බිම බලාගෙන හිමිහිට හිමිහිට ඇවිදිනවා..මට ගොඩාක් දුක හිතුනා.ඒත් එයාට දෙවෙනි වෙන්න මට බැහැ!මම නොදැක්ක ගානට ඇවිදගෙන ගිහින් අම්මා ඉන්න ස්ටාෆ් රුම් එකට ගියා.

ඒත් මගේ හිත නෙතු ළඟ...

"
මම නෙවෙයිනේ වැරදි! එය තමයි වැරදි!" මම හිත හදාගන්න හැදුවා...

*********

"හෙලෝ!"

"කොහොමද? මොකද කරන්නේ මේ දවස්වල?"

නෙතු මට කෝල් කරද්දී , මම ඇඟිල්ලක් කඩාගෙන හිටියේ ක්‍රිකට් ගහලා..

"ඇඟිල්ලක් ඩවුන්! දකුණු අතින් වැඩ බැහැ!"

"අපොයි! ඒ මොනවා කරන්න ගිහින්ද ශමිරු?"

"ක්‍රිකට් ගහන්න ගිහින් බොලේ වැදුනා අතේ!"




"අනේ ළමයෝ! පරිස්සම් වෙන්න එපයි! මට ඔයාව හම්බෙන්න ඕනි! හෙට උදේට බැරිද? අත සනීප වෙන්න බේතකුත් අරගෙනම එන්නම්..."

ඇඟිල්ලක් උලුක් වෙලා හිටපු නිසා ටිකක් අමාරුවෙන් තමයි හිටියේ,ඒත් නෙතු ව හම්බවෙන්න තිබුන ආසාව ඊට වඩා වැඩියි... ඒ නිසාම පහුවදා උදෙන්ම අපි දෙන්නා මුණ ගැහුනා..

"මම හිතුව බොරුවට කියලා..."

"මොකක්ද බොරුව?"

"ඇඟිල්ලේ කතාව.."

"කෙහෙල්මල! මට මේ ඉන්න බැරුව හිටියේ!"

නෙතු දිව දික් කරලා ඔච්චම් කලේ පොඩි එකෙක් වගේ..

"කොහෙද යන්නේ දැන්?"

"නුගේගොඩ තියෙනවා හොඳ කඩයක්...කෑම රසා...යි!"

"එහෙනං යමු ඉතින්!"

කෑම කිව්වොත් ඉතින් දෙන්නටම වෙන මුකුත් ඕනි නැහැ! මම වගේම නෙතුත් කෑමට තිබ්බේ හරිම පෙරේත කමක්! ඒ ගති නම් තාමත් වෙනස් වෙලා නැහැ පිස්සිගේ!

නෙතු කියපු කෑම කඩේට අපි දෙන්නා ගොඩ වෙලා , නිදහසේ ඉන්න පුළුවන් තැනක් බලලා වාඩිවුනා.. ඇත්තටම නිදහස් තැනක්.. දෙන්නගෙම කැමැත්ත බුරියානි වලට... වැඩිවෙලාවක් නොගිහින්ම ලොකු බුරියානි එකක් අපි ඉස්සරහා.. කෑදරකම තිබුනට මට එවලේ තමයි මතක් වුනේ ඇඟිල්ල නිසා මට කන්න බැහැනේ කියලා..

"හරි ළමයෝ! ඕක කලපනා කරන්න දෙයක් නෙවෙයිනේ! මම කවන්නම්..."

හිතේ තිබ්බ දේ මගේ මුනෙන් දැකපු නෙතු එහෙම කිව්වම මට හිනා...

"එහෙනං කවන්නකෝ බලන්න.. කන්න පුළුවන් වෙයිද දන්නේ නැහැ ඔය අතින් කවද්දී.."

"නරකට තියෙයි!"

මම නෙතු ලඟින්ම තිබුණු පුටුවේ වාඩිවුනා...බත් කටින් කට රසට අනලා ඒ චූටි ඇඟිලි තුඩුවලින් පොඩි එකෙක්ට කවනවා වගේ නෙතු මට කැව්වා... 

"රසයි..."

"ඒකනේ කිව්වේ!"

"ඔයා කවන නිසා නෙවෙයි! බත් එක හොඳයි ඒකයි.."

"ඉතින් මම කිව්වෙත් ඒකම තමයි මැට්ටෝ!"

මම බයිට්ද මන්දා...

"මොනවද නෙතු මේ දවස්වල කරන්නේ?"

"මේ දවස්වල පොඩ්ඩක් අපේ තරුණ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ ටිකක් එකතු කරගෙන ගමින් ගම වැඩසටහන් ටිකක් කරන්නයි හදන්නේ ශමිරු..."

"මොනවා ගැනද?"

"ජීවිතේ ගැන... මිනිස්සු ගැන... ආදරේ ගැන... නිදහස ගැන..."

"ඒ කියන්නේ , සරලව කිව්වොත් දේශපාලනේ ගැනද??"

ඒ ප්‍රශ්නෙට නෙතුට හිනා...

"ජීවිතේ කියන්නෙත් එක්තරා විදියකට දේශපාලනයක් තමයි ශමිරු...අපි හැමෝම තම තමන්ගේ ඇස් වලින් ලෝකේ දිහා බලාගෙන,තමන්ගේම දේශපාලනයක් තමයි කරන්නේ ශමිරු..."

"විහිළුවක්! මිනිස්සු එදා වේල කාලා බීලා ඉන්න නැතුව දුක් විඳිනවා... වැඩසටහන් කරන පලියට ඒ මිනිස්සුන්ගේ බඩ පිරෙන්නේ නැහැ නෙතු..."

"අපි හැමදාමත් බඩ ගැන හිතන නිසා තමයි අපි හැමෝම අද මේ විදියට දුක් විඳින්නේ!"

"ඇත්ත වෙන්න පුළුවන් නෙතු... ඒත් ප්‍රයෝගිකත්වය තියෙන්නේ ඇඟට දැනෙන බඩගින්නේ මිසක්,ඇහැට නොපෙනන මිනිස්කමේවත් ආදරෙවත් නෙවෙයි නෙතු!"

"ඔය හැම එකක්ම ධනවාදී අදහස් ශමිරු..."

"මම දන්නා වාදයක් නැහැ! මම කිව්වේ ඇත්ත! ඇඟට දැනෙන,ඇහැට පේන ඇත්ත!"

නෙතු ඇස දෙක පොඩි කරගෙන මගේ දිහා බලන් හිටියේ ඔලොක්කුවට වගේ...

"ඔයා එන්න... අපි එකතුවෙන දවසක...ඇවිත් කතා බහ කරලම ඉගෙනගන්න ශමිරු..."

"අනිවාර්යෙන්ම එන්නම්... මටත් ආසයි ඔයාල මේ මොරගාන වෙනස ගැන දැනගන්න..."

කතාවෙන් කතාවෙන් බත් එකත් කාලා ඉවරයි...

*********

පහුවදා උදේම මම පන්තියට ආවා.. ඇවිත් මගේ බෑග් එක තිබ්බේ සාරදිගේ පුටුව ළඟ තිබබ පුටුවෙන්... තියලා පිටි පස්ස හැරෙන්න හම්බුනේ නැහැ,නෙතු එතන..

"ගුඩ් මෝනින්!"

මම අහක බලාගත්තා...

"අනේ ශමිරු! ඇයි මාත් එක්ක තරහ වෙලා.."

නෙතුගේ සිනිඳු අතින් මගේ ඇත අල්ලාගෙන නෙතු කියනවා... මම එයාගේ මුන දිහා බැලුවා... එයා අඬන්න ඔන්න මෙන්න... මම ගණන් ගන්න හොඳ නැහැ.. අත ගසා දාල මම අනිත් පැත්ත හැරුනා... 

"ශමිරු...."

නෙතු කතා කරන්න හැදුවත් , එයාගේ කතාව නතරවුණේ අඬන්න පටන් අරගත්තු නිසා... මට එයා ඉකිගහන සද්දේ ඇහෙනවා...

පව්!!!

මම හැරුනා... නෙතු හොඳටම අඬනවා... පුංචි ඇස් රතු කරගෙන , ඇඟිලි පොඩි වලින් මිරිකා මිරිකා , එයා හොඳටෝම අඬනවා...




මොනා වුනත් නෙතු අඬද්දී නම් මට බලන් ඉන්න බැහැ...

"අඬන්න  එපා නෙතු.."

ඒක කිව්ව ගමන් මෙන්න වැඩිපුර අඬන්න පටන් ගත්තා...

"අනේ නෙතු... අඬන්න එපා නෙතු..."

"හ්හි.. ඉහි.. ඔයා මාත්...මාත් එක්ක..ඉහි ඉහිඊ..තරහා වෙන්න...ඉහි ඉහි...දෙයක් කලේ නැහැනේ...මම..."

අඬ අඬා කෙල්ල කියනවා...

මට ගොඩාක් දුක හිතුනා... 

"සොරී! ඔයා ශෂිකත් එක්ක ඉන්නකොට මට තරහ ගියා නෙතු... සොරී... දැන් අඬන් නැතුව ඉන්නකෝ!!! මම ආයිමත් නපුරු වෙන්නේ නැහැ... සොරී..."

නෙතු අඬන එක පොඩ්ඩක් අඩු කරලා... හිමීට මගේ දිහා බලලා, අත දික් කළා..

"ප්‍රොමිස් වෙන්න මට.. ආයෙමත් එහෙම නපුරු වෙන්නේ නැහැ කියලා..."

හිතන්නත් දෙයක්ද,

"ප්‍රොමිස්!"

එයා හිනා වුනා...මටත් හිනා ගියා... මම බෑග් එකත් අරන් නෙතු ගාව පුටුවට ගියා... සාරදී හැමදාමත් වගේ අපි දෙන්නට ඔරවාගෙන ගියා.. එයාට නෙතු එක්ක තරහ ඇති එයා ළඟ තිබ්බ පුටුවෙන් මාව අයින් කල එකට...

නෙතුයි මායි ආයෙමත් යාලු වුනා... ශෂික වැඩිපුර අපි එක්ක කතා කලේ නැහැ... අපිට මොකෝ!! 

*********

"කෑම එකනම් මරු නේ?"

"හ්ම්ම්..."

නෙතුගේ අදහස මම අනුමත කළා...

"අයිස්ක්‍රීම් කමුද දැවිල්ල යන්නත් එක්ක?" මගෙන් යෝජනාවක්...

"කමු!" නෙතු නොකයි අයිස්ක්‍රීම්! පෙරේති!

අයිස්ක්‍රීම් කැව්වෙත් නෙතු ම තමයි... ඒ අතරේ,

"කෝ ඇඟිල්ල දෙන්න බලන්න..."

"රිද්දන්න එපා!! අම්බානක රිදෙනවා හෙලවුනත්!"

"හරි හරි ළමයෝ!!"

කියලා මගේ දකුණු අත අරගෙන මහපොට ඇඟිල්ල හරවා හරවා දිහා නෙතු බලන් හිටියේ පොඩි එකෙක් වගේ..

"බැරි වැඩ නොකර ඉන්න එපයි! ක්‍රිකට් ගහන්න ගියේ!"

"කිව්වා කියලා හිතාගන්නකෝ! , ඒක නෙවෙයි , දැන් කෝ ඊයේ රෑ කිව්ව බෙහෙත්? ගෙනාවද?"

නෙතු ගේ දඟ ඇස් හිනා වුනා... හිමිට මගේ ඇඟිල්ල ලඟට එයාගේ තොල් දෙක ගෙනාපු නෙතු , හිමිට මගේ ඇඟිල්ලට කිස් එකක් දුන්නා...

සීතලයි...

"බේත හොඳයිද?"

"හොඳයි... මගේ මුනත් උලුක් වෙලා වගේ.. බැරිද බේතාක් දෙන්න එහෙටත්?"

මගෙන් විහිළුවක්... 

"එව්වට නං බේත් නැහැ පුතෝ! ගිහින් මුන උලාගත්තනම් හරි කළු ගලක වගේ! එතකොට හරියයි!"

නෙතුගේ කටටත් කොහෙන් වචන එනවද මන්දා...

"පරිස්සම් වෙන්න ශමිරු.. අත පය කඩාගන්න එපා.. තේරෙනවනේද තියෙන අමාරුව.."

ඒ ආදරේ මගේ නෙවෙයි! ඒ තරම් ආදරෙන් මාව බලාගන්න කවුරුවත්ම නැහැ! මට මතක් වුනේ එතකොටයි...

"ඇයි ශමිරු මුණ එල්ලගත්තේ?"

වචනෙන් කියාගන්න බැරිවුණු දේ,මගේ මුනෙන් කියවෙන්න ඇති..

ලොකු සුසුමක් හෙලු නෙතු , නොපෙනන ඈතක් දිහා බලාගත්තා...

"පරක්කු වැඩියි! උඹ පරක්කු වැඩියි!"

මගේ හිතම මට කෑ ගහනවා...

"මෙන්න බිල මහත්තයා.."

වේටර්ගේ කටහඬින් මගේ දැහැන බිඳුනා...

"අද වියදම මගේ ගානේ!"

නෙතු මට මුකුත් කියන්න ඉඩක් නොතියාම සල්ලි කොලයක් අරන් තියලා ඉවරයි...

"යමු ද?"

"බෑ!!! තව ටිකක් ඉමු!!!" කියලා හිත කිව්වට, කට කිව්වේ

"යමු!" කියලා...


*********



ගොඩාක් දුක හිතුනා..
ශෂිකත් එක්ක ඔයා ඉද්දි...
මාව අමතක කරලා එයත් එක්ක 
සෙල්ලම් කරද්දී..
මට පාලු හිතුනා... 
ඒකයි නපුරු වුනේ..
නැහැ කවදාවත් තරහ වුනේ..
කොහොම තරහා වෙන්නද මම..
ඔයා අඬද්දී බලන් ඉන්න බැහැ මට..
අඬන්න එපා ඒ හින්දා...
මට ගොඩක් දුක හිතෙයි..
හැමදාම,
ඔයා මගේ...
මගේ විතරමයි...




*********

--
මතු සම්බන්ධයි --



2 comments:

  1. හපොයි කොච්චර කාලෙකට පස්සේ ද කතාව දාල තියෙන්නේ :O

    ReplyDelete
    Replies
    1. එච්චර කාලෙකට පස්සෙත් කතාව ආයිමත් ලියන්න හිතුන එකත් පුදුමයක්! :) කොහොමහරි නිමක් නැති කතාව නිමක් වනතුරු ලියන්න තමයි හිතාගෙන ඉන්නේ! :)

      Delete

කතා පොත කියවල මොනවද හිතුනේ ?

ලියල යන්න පද පේලියක් ; ඒක තමයි තව ලියන්න මට ලැබෙන හොඳම සවිය