Thursday, October 25, 2012

අමතක කලාට මම නුඹව , අමතක වෙලා නැහැ මට තවම....


අමතක කලාට මම නුඹව , අමතක වෙලා නැහැ මට තවම




සහසකුත් කල්පනා මැද,
දහසකුත් සිතිවිලි වලින් තෙරපී,

තෙහෙට්ටුවෙන් අකර්මන්‍ය වු,
මගේ ඔත්පල සිත,

තවමත් සොයන්නේ ඔබේ රුවයි....
අමතක කළා යැයි,

පාරම් බෑවාට,
තුන්හිතින් එළවලා ගොඩක් කල් කීවාට,
විටින් විට එබී එබී ,
සිතට දුක් ගිනි දිදී,

ආත්මෙට වධ දිදී,
මගේ ජීවිතේ එක්ක,

සෙල්ලම් කරන්නට තරම්,

ඇයි ද මතකය නපුරු ඔබගේ....


ඔහුගේ දෑතේ වෙලී,

පෙම් බසින් උදම් වී,
ඔබ තුටින් ඉන්නා බව දැන දැනත්,
දෑස් පියවෙන හැම මොහොතකම,
මගේ තුරුලට අරං,
හුරතල් කතා කිය කියා,

සෙනෙහසින් වැළඳගෙන,
ආදරෙන් සිපගන්න,

මගේ සිත දඟලන්නේ,
ඇයි කියලා කියනවද?


ජීවිතේ එතනමයි! ඔයා නැති අඩුව විතරයි! අනිත් හැමදේම එහෙමමයි!

අමතක කලාට මම නුඹව , අමතක වෙලා නැහැ මට තවම!


Saturday, September 29, 2012

බොඳවෙන සිහින...


බොඳවෙන සිහින...



හද සොවින් ,

තැවි තැවී ,

නෙතු පියන් ,

තෙමි තෙමී ,

මුව වදන් ,

ගොළු වෙවී ,

පැතු සිහින ,

බොඳ වෙතී...


ප.ලි. - සිහින ජීවිත , ජීවත් කරවයි...
ඒ සිහින බොඳ වූ විට?


Wednesday, July 18, 2012

නිමක් නැති කතාවක් - පිටු අංක 06

~~ නිමක් නැති කතාවක් - පිටු අංක 06 ~~


නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 1 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 2 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 3 මෙතනින් කියවන්න < - 

නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 4 මෙතනින් කියවන්න < - 
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 5 මෙතනින් කියවන්න < - 








දවසෙන් දවස ශෂික පංතියේ ජනප්‍රිය චරිතයක් වුණා.වැඩට වගේම කතාවටත් හරිම දක්ෂයෙක් තමයි මිනිහා.පංතියේ ප්‍රභල චරිතයක් වෙලා හිටපු මම , ටිකෙන් ටික කට්ටියට අමතක වෙලා යන්න පටන් ගත්තා.

"අද හොඳම රචනාව ලියල තියෙන්නේ ශෂික...කියවන්න ශෂික පන්තියටම ඇහෙන්න රචනාව..."



මැඩම්ගේ වර්ණනාවත් දැන් ශෂික දිහාවට හැරිලා..ඉස්සර හැමදාමත් පංතියේ හොඳම , දක්ෂම ළමයා වුනේ මම..ඒ දේවල් ටිකෙන් ටික මගෙන් ඈත්වෙන්න පටන් අරං..හැබැයි ඒ කිසිම දෙයක් මගේ හිතට එච්චරටම දැනුනේ නැහැ...හිතට දැනෙන සිද්ධිය වුනේ , නෙතූ ට මට වඩා ශෂිකව ලොකු වෙන්න පටන් ගත්තු එක.


"එන්නකෝ ෂමිරු ලිස්සන බෝට්ටුවේ යන්න...." නෙතුගෙන් ඇවටිල්ල.

"අනේ බැහැ නෙතූ... අපි හොරා පොලිස් කරමුකෝ වෙනදා වගේ..."

"අනේ දැන් ළමයි කැමති නැහැනේ ඒ සෙල්ලමට...අනික ගොඩක් අය දැන් ශෂිකත් එක්ක කොටි-හමුදා සෙල්ලම කරනවනේ... ඉතිං හොර පොලිස් කරන්න කට්ටිය මදිනේ..."

මට ඒ කතාවට හොඳටම කේන්ති ගියා...

"ඉතිං ඔයත් ගිහින් ශෂිකත් එක්ක සෙල්ලං කරන්නකෝ!!!මට කරදර කරන්නේ!!!"



ඒ පුංචි ඇස් පුදුමෙන් ලොකූවුණා..

"ඇයි ෂමිරු මට බනින්නේ?? මම වරදක් කලේ නෑනේ.."

එතකොටම කොහෙද ඉඳං ශෂික කඩාගෙන පාත්වුණා අපි හිටපු තැනට..

 "නෙතූ... මොකද මෙතනට වෙලා කරන්නේ?? යමුකෝ සෙල්ලං කරන්න... අපි යුද්ධ කරලා ඉවරයි... ලිස්සන බෝට්ටුවේ යමුද?"

නෙතූ මගේ දිහා බැලුවා... ඒ ඇස් දුකෙන් පිරිලා...

"යමු ශෂික..."

නෙතූගේ උත්තරෙන් මාව ගැස්සිලා ගියා... මට එය දිහා ඉබේටම බැලුනා..එය අහක බලාගත්තා...

"ෂමිරුත් එනවද?" ශෂික මගෙන් අහනවා..

"ආහ් නැහැ නැහැ... අද මගේ ඔලුව කැක්කුමයි වගේ... ඔයාල සෙල්ලං කරන්න.."

මම බොරුවක් කියලා හොරෙන් නෙතූ දිහා ආයෙමත් බැලුව..එයා මගේ දිහා බැලුවේවත් නැහැ..ශෂිකගේ අතිනුත් අල්ලගෙන දුවගෙන ගියා පිට්ටනිය දිහාට...



මට දුක හිතුනා.. මම කේන්ති ගත්තේ අපරාදේ.. නෙතූ වරදක් කලේ නැහැනේ.. මම හොරෙන්ම ලිස්සන බෝට්ටුව තියෙන දිහාවට ගියා.. ශෂිකත් එක්ක නෙත්මි ලිස්සන බෝට්ටුවේ යනවා.. ආයෙමත් දෙන්නම පඩිපෙලෙන් දුවගෙන උඩට ඇවිත් , ආයෙමත් ලිස්සගෙන පහලට යනවා.. මම දන්නේ නැහැ ඇයි කියලා..ඒත් මට ගොඩාක් දුක හිතුණා... ශෂික ගැන ඉරිසියා හිතුණා.. මගේ හොඳම යාළුවා , නෙතූ දැන් එයාගේ වෙලා කියලා මට හිතුණා...




මට තවත් බලාගෙන ඉන්න ඕනි වුනේ නැහැ.මම පන්තියට ආවා.. ඇවිත් පංතියේ කවුළුවෙන් එලිය බලාගෙන හිටියා ළමයි එළියේ සෙල්ලම් කරන හැටි...

"මොකද ෂමිරු මූනත් එල්ලගෙන... අද සෙල්ලං කරන්නේ නැද්ද?"



කොහේදෝ ඉඳං ඇවිත් සාරදී මගේ ළඟ..


"මුකුත් නැහැ සාරදී.. ඔලුව රිදෙනවා... ඒකයි පන්තියට ආවේ..."

"ඇත්තටමද? මමනං කවදාවත් දැකල නැහැ ෂමිරු ඉන්ටවල් එක ඉවර වෙන්නත් කලින් පන්තියට ඇවිත් ඉන්නවා.."



මට හිනා ගියා.. කතාව ඇත්ත, මම කවදාවත් කලින්නං පන්තියට එන්නෙම නැහැ.තවත් පරක්කු වුනොත් මිසක්.

"අද සෙල්ලං කරන්න බැහැ කියලා හිතුනා සාරදී.."

සාරදීට හිනා...

"ශෂික නෙතූ එක්ක සෙල්ලං කරන නිසාද?"



සාරදීගේ ප්‍රශ්නෙන් මාව ගැස්සිලා ගියා...

"අපෝ!! මට මොකෝ එයාල සෙල්ලං කලාට.."

"බොරු කියන්නෙපා හලෝ! මම දන්නවනේ ඔයයි නෙතුයි කොච්චර යාලුයිද කියලා.."

මාව රතු වුණා..



"ඒත් දැන් එයාට මාව මතකවත් නැහැ.ශෂිකව ලොකු වෙලා මට වඩා." මට ඇත්තම කියවුණා...

"ඉන්ටවල් ඒකෙන පස්සේ , ඔයා අද මගේ ලඟින් වාඩි වෙන්න ෂමිරු.එයාට තේරේවි එතකොට ඔයාට තරහ ගිහින් කියලා."

මට ඒ අදහසේ වරදක් දැනුනේ නැහැ.මටත් නෙතූ කරපු දේට අනිත් පැත්තට , එයාට ආයෙමත් රිද්දන්න ඕනිකමක් ඇතිවුණා...


සාරදිගේ වචන අහලා , මම එවෙලේම ගිහිං බෑග් තියෙන තැන් වෙනස් කළා.සාරදිගේ බෑග් ඒකයි බඩු ටිකයි අරං නේතූ හිටපු තැනින් තියලා , එයාගේ බඩු ටික සාරදී හිටපු , ශෂික ළඟ මෙහා පැත්තේ තැනින් තිබ්බා...



"මට රිද්දුවනේ!! ඉන්නවකෝ , දැන් රිද්දන්නන් ඔයාටත් මම.." මම හිතෙන් හිතුවා...


" ටාං! ටාං! ටාං! "


ඉන්ටවල් ඉවර වෙන බෙල් එක වැදුනා...

*********



"අන්නාසි කීයද අංකල්?"

"පැකට් එකක් 50 යි මහත්තයෝ..."

"අපෝ ඕක ගන්නෙපා ෂමිරු.. බලන්නකෝ එකේ අන්නාසි පොඩ්ඩයිනේ තියෙන්නේ...රුපියල් 10 ක වත් අන්නාසි නැහැ ඕකේ!"

"මෙහෙ ඔහොම තමයිනේ නෙත්මි... ඔන්න ඔහේ ගමු දැන් 
අඬගහපු එකේ..."

"ගණන් වැඩි නැද්ද අංකල්?" නෙතුටත් කට පියාගෙන ඉන්නම බැහැනේ...

"මොනවා කරන්නද නෝනා... මේ දවස්වල අන්නාසි ගණන් ගිහිල්ලනේ..."

"ඇත්තට?? ගෙඩියක් 500ක් විතර වෙලා ඇති නේද? මෙච්චර පොඩ්ඩක් 50ක් වෙන්නේ?"... නෙතූ නං!! අනේ මන්දා!!!

"පැකට් එකක් දෙන්න අංකල්..." පුදුම වෙලා වගේ බලං උන්නු මනුස්සයට මම කිව්වා... ඒ ගමන්ම , නෙතුට කට පියාගෙන ඉන්න කියලා සංඥාවකුත් දුන්නා...

"මෙන්න සල්ලි..." අන්නාසි වෙළෙන්දා පිටත් වුණා..

"ඇයි නෙතු කට පියාගෙන ඉන්නේ නැතුව එක එක ඒවා කියන්න ගියේ??"

"නැහැ ෂමිරු... ඇත්තටම හිතන්න , මොන ලෝකෙද මෙච්චර අන්නාසි ගණන් ගිහින් තියෙන්නේ කියලා... ඔය මිනිස්සුන්ගේ බොරුව! කපල් එකක් දැක්කම ගාන කඩාගන්නවා..."

"ඉතිං ඒ මිනිස්සුත් ජීවත් වෙන්න එපැයි ළමයෝ..."



"බොරු කරල , මිනිස්සුන්ව රවට්ටලද , ජීවත් වෙන්නේ...? ඒක හරි කියලා කියා කියා , වැරැද්ද දැක දැකා , කට පියාගෙන ඉන්න මිනිස්සු හන්දා තමයි ඒ මිනිස්සු තව තවත් බොරුවට , හොරකමට පෙළඹෙන්නේ ෂමිරු!"

"අනේ මන්දා... ඔයානං ලෝකේ හදන්න ගිහිං කවදාහරි ගුටි කනවා!!" මගේ කතාවට එයාට හිනා...

"උඩුගං බලා පීනන මිනිස්සුන්ට ගහන්න බනින්න ඕනි තරං මිනිස්සු ඉන්නවා!! ඒත් උදව්වක් , උපකාරයක්‌ කරන්න කවුරුත් නැහැ! ඒක අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නැහැ ෂමිරු... අත්දැකීමෙන්ම දන්නවා... "

"හ්ම්ම්..." මම නිරුත්තරයි... එයා කියන ගොඩක් දේවල් ඇත්ත...

"ෂමිරු , බත් එකක් ගෙනාවා මම , ඒකත් මේ ගමන්ම කමුද?"

"කමු..."

ලඟම තිබුණු ටැප් එකකින් ඇත හෝදගෙන දෙන්නත් එක්ක බත්මුල දිග ඇරගත්තා බැංකුව උඩම...සුවඳම සුවඳයි බත් එක... සුදු බතට , පොලොස් මැල්ලුමයි , පරිප්පුවයි , තෙල් දාපු කරවලයි... තව වෙන මොනවද ඕනි!!!

"අම්මෝ සුවඳ.. රසත් එහෙමම ඇති... කවුද ඉව්වේ?" මගෙන් ප්‍රශ්නයක්...



"කවුද ඉතිං , මම තමයි!! මේ දවස් ටිකේ අම්මට සනීප නැහැ ෂමිරු , ඉතිං මම උදේම නැගිටලා උයනවා... මොන දේ කලත් , ඒවත් අමතක කරන්න බැහැනේ ෂමිරු..."

ඒ වචන ටිකට මාව උණු වුණා... මොන තරං රැඩිකල් කෙල්ලෙක් වුණත් , තමන්ගේ වගකීම් අමතක නොකරන එක මටම පුදුමයි... ඊටත් වඩා ආඩම්බරයි... මගේ "නෙතූ" පුදුම කෙල්ලෙක්..

"මොකෝ අනේ බය වෙලා වගේ.... කෝ එන්න , පලවෙනි බත්කට ඔයාට...ආ ගාන්න.. කෝ ඉතිං...."

එයා , පොඩි එකෙකුට කවන තරං ආදරෙන් මට බත් කටක් කැව්වා.. ජීවිතේ පලවෙනි වතාවටයි , එයාගේ අතින් බත් කටක් කෑවේ..

"රසා..යි!" මට කියවුනා...

"මගෙනුත් බත් කටක් ආ...."

මමත් එයාට ආදරෙන් බත් කටක් කැව්වා...හැමදාමත් එයා ගාවට වෙලා ඉන්න තිබුනනං කියලා හිතුණා...

ටිකෙන් ටික බත් මුල ඉවර වුණා...  අන්නාසිත් බත් එක්කම කෑව නිසා දැවිල්ල යන්නත් එක්ක දෙන්නම අයිස් ක්‍රීම් කෑවා...

"ඉස්සර මට මතකයි , ඔයා මට රිද්දනවා... එක එක කෙල්ලන්ගේ නම් කියලා.." නෙතූ අතීතේ මතක කරනවා..

"අපෝ! අර සාරදී මතකද? මගෙන් ඔයාව වෙන් කරන්න දඟලපු තරමක්... කොහොමත් ඉස්සර ඒ පන්තියේ හිටිය කෙල්ලෝ ඔක්කොම මාත් එක්ක තරහයි... ඉරිසියාවට! ඔයා මගේ වෙලා උන්නු නිසා...ඇයි ඉතිං ඔයානේ පොර ඒ දවස්වල..." නෙතූ පොඩි එකෙක් වගේ කියෝගෙන කියෝගෙන යනවා...

"පොඩි එකී වුණාට , ඒ දවස්වලත් විසේ හොඳටම ඔයාට.. මට මතකයි ඔයාගේ දාංගලේ..."

"ඔයා හරි නිවුණු තැන්පත් ළමයනේ ෂමිරු!!! අනේ ඉතින් මම කියන්නේ නැහැ!" බොරුවට මුණත් ඇදකරගෙන එයා කියනවා...

දෙන්නටම හිනා...

"අර බලන්න ෂමිරු... අර ගහ පිටිපස්සේ කපල් එකක් ආදරේ කරන්න දඟලන තරං"

එයා පෙන්නපු දිහාට මගේ ඇස් දිව්වා... ගහක පිටිපස්සේ කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි තුරුළු වෙන්න හදනවා , ලෝකෙට නොපෙනෙන්න...

"හරි පවු නේද ෂමිරු?"

"හ්ම්ම්.."

"ලංකාවේ ඇත්ත තත්වේ තමයි ඔය පේන්නේ... සල්ලි තියෙන මිනිස්සු කාමර සල්ලි වලට අරං , ගෑනුන්වත් සල්ලි වලට අරං නිදි වදිද්දී , අහිංසක , සල්ලි නැති , දුප්පත් කොල්ලෝ කෙල්ලෝ ආදරේ කරන්න නිදහස් තැනක් හොයා හොයා දඟලනවා..."

"ආදරේද ආශාවද නෙතූ??"

"ආදරේ කරන දෙන්නෙක්ට ආශාවල් නැති වෙන්න බැහැනේ ෂමිරු! තුරුල් වෙලා ඉන්න , හාද්දක් දෙන්න , ඔලුව උකුලේ තියාගෙන නිදියගන්න , ආස නැද්ද ෂමිරු තමන්ගේ ජීවිතේ අයිතිකාරයා ළඟ ඉද්දි?? හැඟීමක් , දැනීමක් තියෙන ඕනිම කෙනෙකුට තේරෙනවා එහෙම දෙයක් තියෙන එක ස්වාභාවිකයි කියලා... ඒත් , පුහු  උජාරුවට , සංස්කෘතිය ඉස්සරහට දාගෙන , උඩු බුරලන එවුන් නිසා , අහිංසක කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට , නිදහසේ ආදරේ කරන්නවත් අයිතියක් නැහැ දැන්.... ඇයි , ගිය සතියේ පත්තරෙත් තිබ්බේ , ගෝල් ෆේස් හිටපු කපල් විසි ගානක් පොලිසිය අරං ගිහිං කියලා... "

"ඔයා කියන දේවල් ඇත්ත... ඒත් මම හිතන්නේ නැහැ මිනිස්සු එකඟ වෙයි කියලා ඔයාගේ ඔය විකාරරූපී අදහස් වලට නෙතූ... "

"වෙනසක් ඕනි... රටටම ෂමිරු!! රටටම වෙනසක් ඕනි වෙලා දැන්!!"

"ඔයාගේ විකාර!"

"මට නෙවෙයි , ඔයාලට..."

"වෙන්න ඇති! කමක් නැහැ!"

මොහොතක නිහඬතාවක්....අපිටත් නොදැනීම වැස්සක් කඩාපාත් වෙන්නයි හදන්නේ.. මුළු අහසම කළු කරලා..

"නෙතූ.. දුවමුද වැස්සට කලින් බස් හෝල්ට් එකට? නැත්තං තෙමෙන්න වෙන්නේ හොඳටම..."
 

"පොඩි කාලේ වගේද? " හිනා වෙවී එයා අහනවා... මම ඔලුව වැනුවා...

"හරි එහෙනං දුවමු....."

අපි දෙන්නා බෑග් දෙකත් කරේ දාගෙන දුවන්න පටන්ගත්තා... මගදී හිරිපොද වැස්සක් පටන්ගත්තා... තෙමි තෙමීම දිව්වා දෙන්නම ටවුන්හෝල් බස් හෝල්ට් එකටම.... හෝල්ට් එකට යද්දී දෙන්නම නෑවිලා... තෙමිලා හොඳටෝම... බස් හෝල්ට් එකේ හිටපු හැමෝගෙම ඇස් අපි දිහා බලාගෙන කියලා මට තේරුණා.. මම නෙතූව පැත්තකට කරගත්තා...





"පිහිදගන්න මේකෙන්... ඔයා හොඳටම තෙමිලා..." මම මගේ ලේන්සුව දික්කළා..



නෙතුගේ මූන රෝස පාට වෙලා... හිනාවෙන් පිරිලා... මගේ ලේන්සුව අරන් එයා මුණයි , කොන්ඩෙයි පිහිදනවා... මගේ ඇස් මොහොතකට ඒ ලස්සන ඉස්සරහ නැවතුණා...එයාගේ නිල් පාට බ්ලවුස් එක ඇඟටම ඇලිලා... කොන්ඩේ දිගේ වතුර බේරෙනවා... මොහොතකින් මට හිතුනා මම වරදක් කරනවා කියලා... මම අහක බලාගත්තා...

"ආ.... ගන්නකෝ ලේන්සුව... ඔයත් ඔලුව පිහිදගන්න ... නැත්තං ගෙදර යද්දී හෙම්බා හැදෙයි..."

දික්කරපු ලේන්සුව අරං , මාත් ඔලුව ටිකක් පිහිදගත්තා...



වැඩිවෙලා ඉන්න හම්බුනේ නැහැ , ආපු 138 බස් එකකට අපි දෙන්නම ගොඩ වුණා... බස් එක එහෙම පිටින්ම හිස්.... පිටිම පස්සේ දොරගාව මුල්ලේ අපි දෙන්නම වාඩිවුනා... වාඩිවුණු ගමන්ම ,  එයා මගේ අත අරං තුරුල්කරගත්තා... සීතලට 'නෙතූ' ගැහෙනවා මට දැනුණා... පව්!




"ජීවිතේ මම ආසම කරපු දවසක් අද ෂමිරු..."

"හ්ම්ම්..."

"අවුරුදු ගානකට පස්සේ , ඔයාව හම්බුණා... ගොඩාක් ලංවෙලා ඉන්න පුළුවන් වුණා , ගොඩක් දේවල් මතක් කළා , කතා කළා... ෂෝයි!!" මගේ අත තවත් බදාගන්න ගමන් එයා කියනවා...

"මම පව්!" මට කියවුණා...

පුදුම වෙච්ච්ච එයාගේ ඇස් මගේ දිහාවට හැරුණා...

"ඇයි ෂමිරු ඒ?"

"ඔයා මගේ නෙවෙයිනේ..."

එක පාරටම වරදක් කරපු පොඩි එකෙක් වගේ , එයා මගේ අත අතෑරියා..

"I'm sorry... ෂමිරු...."

"සොරි කියන්න ඔයා වරදක් කරලා නැහැ..."

"මම දන්නවා... ඒත්..."

"ෂ්..
ෂ්...ෂ්.. මුකුත්ම කියන්නෙපා..." එයාගේ තොල් දෙක උඩින් දබරැඟිල්ල තියලා මං කිව්වා...

"ගැහෙනවා නේද නෙතූ? දොයියන්න උරිස්ස උඩ... මම ඔලුව අත ගාන්නම් නින්ද යනකං..."

එයා ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවා... "මට බැහැ උරිස්සට හේත්තු වෙන්න ෂමිරු..... 
කමක් නැත්තං විතරක්..., අතදෙන්න බදාගන්න... රස්නෙයි අත ඔයාගේ... "

නෙතූ මගේ අත බදාගෙන , සීට් එකට ඔලුව තියාගෙන නිදියගත්තා... මටත් නින්ද ගියා... 



කොට්ටාවෙන් බහින්න ලංවෙද්දී , නෙතූ මගේ කම්මුලකට කිස් එකක් දුන්නා ... කාටත් රහසෙන්...

"පරිස්සමෙන් ගෙදර යන්න නෙතූ..."

"තාත්තා එනවනේ හංදියට මාව එක්කගෙන යන්න.... ඔයා පරිස්සමෙන් යන්න ෂමිරු..."

එයා කොට්ටාව හන්දියෙන් බහිනකොට වැස්ස නැවතිලා... එය මට අතත් වනාගෙන ඉස්සරහට ගියා... 



ජීවිතේ වෙනස් කරපු දවසක නිමාව.... අන්තිමේදි එයාව මට මුනගැහුණා.... සතුටුයි....


*********



තරා වෙන්නෙපා මාත් එක්ක
කේන්ති ගියේ දුක වැඩි හන්දා

ඇයි දැන් හැමෝම ශෂිකට කැමති?
මම නරක ළමයෙක් වෙලාද?
කියන්නකෝ නෙතූ...
මාව දාලා එයත් එක්ක

සෙල්ලං කරන්න ගියේ
මට රිද්දන්නද?
මගෙන් පලි ගන්නද?
රිදුණා හොඳටම..
ඇඬුවා ගොඩාක්
දැන් සතුටු ද..?
තරහයි මම...
රිද්දනවා ඔයාටත්..
බලාගෙන ඉන්නකෝ...






*********

-- මතු සම්බන්ධයි --






Monday, July 9, 2012

නොකරපු වරද.....


 නොකරපු වරද..... 



කොච්චර අමතක කළත් ,
අමතක කරන්නම බැරි එකම දේ ,
මට ආයෙමත් වද දෙනවා... 
අමතක කළා කියලා හිතාගෙන හිටියට ,
එහෙම වෙලා නැහැ කියලා මම අද දැනගත්තා...
ඇස් වලට කඳුළු පුරවන්න ,
මුළු ඇඟම හිරිවට්ටන්න,
තාමත් ඒ වචන වලට පුළුවනි කියලා අද තේරුම්ගත්තා... 

කොහොම තේරුම් කරන්නද!!! 
කාට තේරුම් කරන්නද!!! 
නොකරපු වරදකට,
වරදකරුවෙක් කරන්නෙපා කියලා,
කාට කෑ ගහන්නද මම??
ඔයාට ඇහෙනවනං,
ඒ දේ කරන්නෙපා මට,
කවමදාවත්....

ජීවිතේ කරපු එකම එක වැරැද්ද,
ඔයාගේ ආදරේ තේරුම් නොගත්තු එක...
ඒ එකම එක වැරැද්ද නිසා,
මම හැමදාමත් දුක්විඳිනවා,
ජීවිතේ පුරාවටම...

පුළුවන් වුණොත් ,
කවමදාකහරි , සමාවෙන්න මට...

මම කරපු වැරැද්දට...
නොකරපු වැරැද්දට නෙවෙයි....



ප.ලි. : පලිගන්න තරම් දෙයක් ඉතුරුවෙලා නැහැ මගේ... තවත් රිද්දන්න එපා... තේරුමක් නැහැ...


අහිමි සෙනෙහස කෙටි නවකතාව , කෙටි චිත්‍රපටයක......

අහිමි සෙනෙහස කෙටි නවකතාව , කෙටි චිත්‍රපටයක......

     මගේ බ්ලොග් එකේ මුලින්ම ලියවුනු කෙටි නවකතාව , "අහිමි සෙනෙහස" පදනම කරගෙන මීට අවුරුද්දකට විතර උඩදී , කෙටි චිත්‍රපටයක් නිර්මාණය කරන්න මමයි , මගේ යාළුවො 4 දෙනෙකුයි එකතුවුනා.කතාව පොඩ්ඩක් වෙනස් කරලා , හිතන්නත් යමක් ඉතුරු කරලා , හැකි පමණින් වැඩේ කළා... කට්ටියටම අද ඒ කෙටි චිත්‍රපටය බලන්න දෙන්නයි මගේ ලෑස්තිය...ඒ විතරක් නෙවෙයි , කෙටි චිත්‍රපටයත් එක්කම , තේමා ගීතයකුත් නිර්මාණය වුණා... අපේ නිර්මාණ, තාක්ෂණය සහ තත්වය අතින් උපරිම නොවෙන්න පුළුවනි , ඒත් අපි ලබපු ආත්ම තෘප්තිය නම් උපරිමයි...

කතා ඇති... 

මෙන්න තේමා ගීතය...



මෙන්න කෙටි චිත්‍රපටය....

නිෂ්පාදනය : OPEN Minds video production crew [ජංජාල චාමර,චමිඳු මිහිරංග,සුරංග මුණසිංහ,ටිරෝෂන් මදුසංක,මිහිර ලක්රුවන් ]
අධ්‍යක්ෂණය සහ තිර රචනය : චමිඳු මිහිරංග 
සහය අධ්‍යක්ෂණය : සුරංග මුණසිංහ
කතාව : ජංජාල චාමර 
කැමරාකරණය : ටිරෝෂන් මදුසංක
ආලෝකකරණය : මිහිර ලක්රුවන්
තේමා ගීතය : සංජය 



සිංදුවයි , කෙටි චිත්‍රපටයයි බලලා හොඳ නරක කියලත් යනවනං ගොඩක් හොඳයි... :)


Saturday, June 30, 2012

නිමක් නැති කතාවක්... පිටු අංක 05

~~ නිමක් නැති කතාවක්... පිටු අංක 05 ~~


නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 1 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 2 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 3 මෙතනින් කියවන්න < -

නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 4 මෙතනින් කියවන්න < -






උදේ පාන්දරම අපේ පංති භාර මැඩම් ඇවිත් අපේ  පංතියට අළුතෙන් ආපු ළමයෙක්ව අපිට අඳුන්නල දුන්නා..... ළමයාගේ අම්මයි තාත්තයිද කොහෙද  පංතියේ දොර ගාව එලියට වෙලා ඉන්නවා....

"ඔයාලගේ පංතියට ආපු අළුත් යාලුවෙක් තමයි මේ... මෙයාගේ නම ශෂික...."

මැඩම් එයාව ගෙනල්ලා මගෙයි නෙතුගෙයි මේස දෙකට එහා පැත්තේ හිටපු සාරදී ගාවින් වාඩිකළා.ඊට පස්සේ මැඩම් එලියට ගියා ඒ ළමයාගේ අම්මලත් එක්ක කතා කරන්නද කොහෙද.අපිට නිකං අමුතු සතෙක් හම්බවුනා වගේ,කට්ටියම එක එක ඒවා අහනවා ඒ ළමයගෙන් ;

"ඔයා හිටපු ඉස්කෝලේ මොකක්ද?"

"කොහේ ඉඳන්ද ආවේ?"

"ගිය පාර විභාගේ ලකුණු කීයද?"

"චිත්‍ර අඳින්න පුලුවන්ද?"

"ඇයි අපි ඔක්කොම නිල් පාට කොට කලිසම් ඇඳගෙන ඉද්දි , ඔයා සුදු පාට එකක් ඇඳගෙන?"

ඒ ළමයට ප්‍රශ්න වලට උත්තර දීල ඉවරයක්‌ නැහැ...

"හා... හා.. ළමා...යි!!! දන ඉතිං අලුත් යාලුවට පොඩ්ඩක් ඉන්න දෙන්න... ඉන්ටවල් එකට බැරියෑ එයා ගැන වැඩි විස්තර අහගන්න..... අපි පාඩම පටංගමු....."

ඉන්ටවල් එකේ පංතියේ ළමයි වෙනද වගේ සෙල්ලං කරන්න ගියෙත් නැහැ.ඔක්කොම ශෂිකව වට කරගෙන.

ශෂික පෝසත් පවුලක ළමයෙක් වෙන්න ඕනි.එයාගේ බෑග් එක , සපත්තු දෙක , පැන්සල පෙට්ටිය ,කෑම පෙට්ටිය .... ඔය හැමදේම අපිට අමුතුයි.... ගොඩක් වටින ඒවාද කොහෙද....

"..මේවා මගේ තාත්තා රට ඉඳල එද්දී ගෙනාපුවා... මට ගෙදර ලොකූ සෙල්ලං කාර් එකකුත් තියෙනවා... ඒක පැදගෙන යන්නත් පුළුවනි.... පාට පාට ලයිට් පත්තුවෙන සපත්තු දෙකකුත් තියෙනවා මට...."

ශෂිකත් රටේ නැති පම්පෝරි ගහනවා... අපිට ඉතිං මැජික්!! නෙත්මිත් කට ඇරගෙන අහගෙන ඉන්නවා එයාගේ පම්පෝරිය!

"එයා ෂෝයි නේද?" ඉන්ටවල් එකේ කාලා අත හෝදගන්න ටැප් එක ලඟට ගියාම නෙත්මි මගෙන් අහනවා..

"කවුද? ශෂික ද?" මට පොඩි ඉරිසියාවකුත් ආවා...

"හ්ම්ම්...."

"අපෝ!!! මෙයා මෙන්න අදම වහ වැටිලා!!! පරණ යාළුවෝ අමතකයි වගේ!! " මම පොඩි විහිළුවක් කළා.කෙල්ලට අම්බානක් කේන්ති ගියා.

"ෂමිරූ.....ඌ....." ගාගෙන,නෙතූ මට ගහන්න දුවගෙන ආව මගේ පස්සෙන්... මමත් දිව්වා පසු නොබලාම!!!


*********


මායි නෙත්මියි ටවුන් හෝල් ඒකෙන් බැහැලා , පාක් එකට ගියා... සතියේ දවසක් නිසා මුළු පාක් එක පුරාම ඉන්නේ කපල්ස්... මායි නෙත්මියි හරිම අමාරුවෙන් හිස්වුණු බංකුවක් හොයාගත්තා... ටික වෙලාවක් යනකං අපි දෙන්නා නිශ්ශබ්දව , අපි වටේට අත් අල්ලගෙන , තුරුල් වෙලා ඇවිදින ආදරවන්තයෝ දිහා බලාගෙන හිටියා...


"...ලස්සන හීන මව මවා... එයාලා එයාලගේ ලෝකවල..." නෙතූගෙන් වචනයක්...


"ඒ ලෝක ගොඩාක් ලස්සනයි... ඒත් ඇත්ත ලෝකෙන් ගොඩාක් දුරයි..."




"හ්ම්ම්ම්.... ඒක ඇත්ත ෂමිරු... ආදරේ කරන ගොඩ දෙනෙක් සතුටින් ඉන්නේ ඇත්ත ලෝකේ එයාලට අමතක වෙන තරම්ම , එයාලගේ හීන ලෝක ලස්සන නිසා...."


"නෙත්මි...."


"ම්ම්ම්ම්......"


"ඔයාව මට ආපහු මෙහෙම හම්බවෙයි කියලා, හීනෙකින්වත් හිතුවේ නැහැ නෙත්මි.." මට කියවුනා.


එයා මගේ දිහා බැලුවා... ඒ ඇස් තාමත් ඉස්සර වගේමයි... දිලිසෙනවා....


"මම හිතුවෙත් නැහැ ෂමිරු..."


"ඔයාගෙන් ඈත්වුණාට පස්සේ මම ඔයාව හෙව්වා හැමතැනම...."


"ඔයා මාව හොයනවා කියලා මම දැනගෙන හිටියේ ෂමිරු.ඒත්.... ඒත් මට හයියක් තිබුනේ නැහැ ඔයාට පණිවිඩයක්වත් එවන්න... මම හිටියේ තරහින් ඔයා එක්ක... ඔයා මාව දාල ගිය දවසේ ඉඳං මම ජීවත් වුනේ අපායක ෂමිරු.ඉස්කෝලේ මැඩම්ලා මට කියපු කතා!!! ඔයාට ඇහුනානං , ඔයා අඬනවා ෂමිරු..."


"මම ඒ ගැන දැනගෙන හිටියේ නැහැ නෙතූ... ඒත් මුල් දවස් ටිකේ මාත් තරහින් හිටියේ ඔයත් එක්ක...."


"ඔයා යද්දී මට කියලවත් ගියේ නැහැ ....."


"මම කොහොම කියන්නද නෙතූ , මට ඔයත් එක්ක කතාකරන්නවත් එපා කියලා තියෙද්දී??"


"අනිත් හැමෝම ළමයින්ට ඔයා කියලා යද්දී ඔයා යනවා කියලා , ඔයා මාව මගෑරිය... මම බලන් හිටියා ඔයා මං ගාවටත් ඇවිත් කියයි කියලා... එහෙම නාවම , මට දැනුනු දුක... කොහොම විස්තර කරන්නද ෂමිරු... ඇස්වල කඳුළු පුරෝගෙන , ඔයා යන දිහා මම බලන් හිටියා... ඒ දුක දන්නේ මම විතරයි ෂමිරු..."


මටත් නොදැනිම එයාගෙයි මගෙයි අත් පැටළුනා...


"I'm sorry නෙතූ.... මම ඔයාට ගොඩක් රිද්දන්න ඇති... ඒ නිසා වෙන්න ඇති දැන් මම විඳවන්නේ...."


"ජීවිතේ විඳින්නේ බොහොම ටික දෙනයි ෂමිරු , අනිත් හැමෝම කරන්නේ විඳවන එක තමයි...."

"හ්ම්ම්ම්...."

"ඔයාට ගර්ල් කෙනෙක් ඉන්නවා කියලා මට දැනගන්න හම්බවුණා ෂමිරු, ටික කාලෙකට ඉස්සර... කවුද කිව්වේ කියලා මතක නැහැ.."


"ඔව්.. ඒක ඇත්ත.. මම කෙනෙක් එක්ක යාළුවෙලා හිටියා..."

"මොකද වුණේ?"

"එයාට එයාගේ ලෝකේ වැඩවලින් පිරුණට පස්සේ , මං වෙනුවෙන් වෙලාවක් නැති වුණා... ඒ නිසා ඒක ඒක ප්‍රශ්න ආවා... ප්‍රශ්නවලට කොච්චර විසඳුම් හෙව්වත් , හරි ගියේ නැහැ... දෙන්නම කතා බහ කරලා තීරණය කළා ඈත් වෙන්න.. තාමත් අපි යාලුවෝ... එච්චරයි..."



"ආයෙමත් ඔය දෙන්නට එකතු වෙන්න බැරි තරමටම ඈත් වුණාද?"

"හ්ම්ම්ම්...ඔව්... මම වතාවක් උත්සාහ කළා ආයෙමත්.. ඒත් වැඩක් නැහැ නෙතූ..."



"ආදරේ නිසා ගොඩක් විඳවලා ඔයා..."

"හ්ම්ම්.... මගෙත් වැරදි ඇති... ඒත් හැමදාමත් වගේ , මම ආපහු තනිවෙලා..."





නෙතුගේ ඇඟිලි මගේ ඇඟිලි මිරිකගත්තා.... එයා මගේ දිහාට එබිලා බැලුවා....

"ඔයා ආයෙමත් , කවමදාවත් තනි වෙන්නේ නැහැ ෂමිරු... ඔයාගේ නෙතූ , ඔයාගේ පුංචි කාලේ ඉඳං ඔයා ගාවම හිටපු නෙතූ , ආපහු ඔයා ලඟට ඇවිත්... කවදාවත්ම දාලා යන්නේ නැහැ ෂමිරු... ඔයාට දාලා යන්න දෙන්නෙත් නැහැ..."



මාව මොහොතකට හිරි වැටුණා.ඒ වචන ටික මීට අවුරුදු දෙක තුනකට කලින් මට අහන්න ලැබුනානම්..., කියල හිතුනා... එහෙනං , නෙතූ හැමදාමත් මගේම විතරක් වෙන්න ඉඩ තිබුනා... මම පරක්කු වැඩියි...

"මොනාද කල්පනා කරන්නේ???"

ඒ ඇස් දිහා බලාගෙන කොහොමද මම කියන්නේ හිතේ තිබුණු දේ...

"නැහැ... මුකුත්ම නැහැ..." මම හැමදේම හංගගත්තා...

"ඉතිං නෙතූ... , කියන්නකෝ ඔයාගේ ජීවිතේට ආපු අළුත් කෙනා ගැනත්..."

"ගොඩ දෙනෙක් මගේ පස්සෙන් ආවා ඉස්කෝලේ කාලේදී.ඒත් , ඔයාගේ සිද්ධියෙන් පස්සේ , මම හිතාගත්තා , කැම්පස් ගිහිං මිසක් ආයෙමත් ආදරේ කරන්නේ නැහැ කියලා කාටවත්ම... අනික ඔයා දන්නවනේ , මම කැමති නැහැ කවුරුත් පස්සෙන් ඇවිත් ආදරේ හිඟා කනවට... "

"අපොයි ඔව්!!! ඉස්සරත් ඔයාගේ මාර ඔළුවනේ!!" මම විහිළුවක් කළා..

"ඒ මගේ හැටිනේ ඉතිං... ඉතිං A/L කරලා ගෙදර ඉන්න කාලේ ශිෂ්‍ය සංවිධානේ වෙනුවෙන් බැහැලාම වැඩ කළා... සමහර දවස්වලට අපිට නතර වෙලා වැඩ කරන්නත් වුනා දිස්ත්‍රික් පක්‍ෂ මුලස්ථානවල... එහෙදි තමයි මට කාවින්දව හම්බවුනේ...එයා අපේ කණ්ඩායම් නායකයෙක් විදියටයි හිටියේ... එයා මං ගැන ටිකක් සැලකිල්ලෙන් හොයල බලනවා බව මට මුලදීම දැනුණා... මමත් දුවල පැනල වැඩ ටික කරන නිසා වෙන්න ඇති එයාට මාව නෝට් වුනේ... ඉතිං මාස දෙක තුනක් යනකොට අපි දෙන්නා නිකංම ලංවුණා... කවුරුත් කාගෙන්වත් ඇහුවෙවත් නැහැ... එදා ඉඳං අද වෙනකං , අපි දෙන්නා පක්ෂේ හැම වැඩකටම හැකි උපරිමෙන් දායක වෙනවා... "

මට එයාගේ අත ඉබේටම අතඇරුනා...ඒ හිත පිරෙන්නම ආදරේ කරලා ඉවරයි වෙන කෙනෙක්...ඒ ඇස් වල තිබුණු ආදරේ මට හොඳටම පෙනුනා... "නෙතූ උඹේ නෙවෙයි ෂමිරු!!!" මගේ හිත , මටම කෑ ගැහුවා...

"එයා මොනවද කරන්නේ නෙතූ?"

"එයා කැලණිය කැම්පස් එකෙන් ජනසන්නිවේදන  ඩිග්‍රී එක අරං , දැන් පුර්ණකාලීනව පක්ෂයේ වැඩ.. මට වැඩිය අවුරුදු 4ක් වැඩිමල්... හොඳ නිවේදකයෙක්... සාමාන්‍ය , සරල මනුස්සයෙක්... රට වෙනුවෙන් වැඩක් කරනවා මිසක් , තමන් ගැන කවමදාවත් හිතන්නේ නැහැ..."

"හ්ම්ම්...."

"අනික එයාගෙයි මගෙයි අදහස් ගොඩක් එකමුතුයි.... ජීවිතේ ගැන , විවාහය ගැන , ආදරේ ගැන , දේශපාලනය ගැන , අපි දෙනාටම තියෙන්නේ එකම අදහස් ටිකක්..."

"සතුටුයි... ඔයාට ඔයාගේ ජීවිතේ හම්බවෙලා... ලස්සන පවුල් ජීවිතයක් ගත කරයි..." හිතට ඇත්තටම දුකක් දැනුනත් , ඉවසන්න පුරුදුවුණා.. එයාගේ සතුට , මගෙත් සතුට වෙන්න ඕනි.. මොකද එයා මගේ යාළුවා...

මම කියපු දේ අහලා නෙතුට හිනා ගියා...



"අපි කවදාවත් බඳින එකක් නැහැ ෂමිරු...."

"මොකක්??" නෙතු කිව්ව දේට පුදුම නොවී ඉන්න බැරිවුනා...

"ඔව් ෂමිරු!!ඇයි ? කසාද නොබැඳ දෙන්නෙක්ට ආදරේ කරන්න බැරිද?? අනික අපේ අරමුණුත් එක්ක , ජීවිතේ එක තැනක , ලස්සන ගෙයක් හදාගෙන ගතකරන්න පුළුවන් වෙන එකක් නැහැ ෂමිරු..."

"ඒත් කවමදාවත්??"

"හ්ම්ම්... හැබැයි ළමයෙක හදාගන්න ඕනි කියලා හිතුනොත් විතරක් , කසාද බඳිනවා... මොකද පොඩි එකාගේ අනාගතේ ගැන හිතලා..."

"අනේ මංදා නෙතු... හිතාගන්න බහ මොනවා කියන්නද කියලා..."

ආයෙමත් එයාට හිනා....

"ඔයාල හැමෝම ඉන්නේ ගතානුගතික සංස්කෘතියක හිරවෙලා... ඔය සංකෘතිය ඇතුලෙම තමයි තියෙන හැම බලු වැඩක්ම වෙන්නේ.... කෙල්ලෙක් කසාද බැඳලා පලවෙනි දවසේ රෑ ගතකලාම , දුන්නු සුදු රෙද්ද ජපන් කොඩියක්** වගේ වෙලාද කියලා බලන්න දුවගෙන එන නෑදෑයො , තමන්ගේ ගෑනිව රට යවල තමන්ගේම දුවව ගෑණි විදියට තියාගෙන ඉන්න තාත්තලා , ගෙදර වැඩට එන ගෑනිත් එක්ක නිදිවදින වැදගත් මහත්වරු... ඔය වගේ හැමදෙයක්ම වෙන්නේ ඔය කියන මහලොකු , සදාචාරාත්මක , සංස්කෘතිය ඇතුලේ තමයි ෂමිරු.... ඊට වඩා හොඳ ජීවිත ගත කරනවා , ඔය සංස්කෘතියෙන් එපිටට පැනපු , පශ්චාත් නුතනවාදී මිනිස්සු... "

"මට කියන්න දෙයක් නැහැ... ඔයා කියපු දේ ඇත්ත... ඒත් අපි හැමෝටම බැහැ , ඔයා ඔය කියන විදියේ ජීවිතේකට ඇතුළුවෙන්න නෙතූ..."

"බැරිකම නෙවෙයි , ඔයාලව මාංචු දාලා , බැඳලා තියෙන්නේ... අලුතින් හිතන්න බය කරවලා තියෙන්නේ..."

"වෙන්න පුළුවන්..."

"ආන්නාසි අන්නාසි..... රසම රසයි අන්නාසි..." අන්නාසි වෙළෙන්දෙක්ගේ කෑ ගැහිල්ලෙන් අපි දෙන්නගේ කතාව නතර වුනා...

"නෙතූ , කනවද අන්නාසි?"

"ඔයාගේ ආසම කෑම නේ... නොකා කොහොමද ඉතිං...??" නෙතූට තාමත් මතකයි මගේ කෑම වට්ටෝරුව......

මම අත්පුඩියක් ගහල අන්නාසි වෙළෙන්දාට කතා කළා.....





**********




එයාට දැන් ඉතිං අපිව අමතක වෙයි

අලුතෙන් ආපු යාලුවෙක් ඉන්නවනේ

ඉන්නකෝ
මම හොඳ වැඩක් කරන්නං
ඊළඟ දවසේ 
සෙල්ලං කරද්දී
තල්ලු කරලා දානවා
වැටෙන්නම අලුතින් ආපු "ශෂිකව"..
මගේ නෙතූව මගෙන් උදුරගන්න
කාටවත් දෙන්නේ නැහැ මම
නෙතූ මගේ විතරමයි...




********

-- මතු සම්බන්ධයි --


** - ජපන් කොඩිය - යාමය ලියන , අමිල සහෝදරයාගෙන් මම ඇහිඳගත්තු වචනයක්...



Friday, June 29, 2012

කලකට ඉහතදී , ඈ මට ලියූ පද පෙලක්....


ඈ මට ලියූ පද පෙලක්....


පින්න මල් කැකුළු මත
සැලෙන පිණි පොද වෙලා,
කඳු සිරස සිප හමන
සුළං රැල්ලක් වෙලා,
ගිනි ගැනුණු කතරකට
උදක සිසිලස වෙලා,
ලෙලෙන මල් යාය සේ
නුඹේ දිවි සරසලා....


පතා ආ ජීවිතය
ඔය දෑතේ රඳවලා,
සදාකල් සිටින්නට
ආදරෙන් එක්වෙලා,
තරු පිපුණු රෑ අහසේ
සඳක් සේ ලංවෙලා,
අවසරද රැඳෙන්නට
උණුහුමේ දැවටිලා.....

******

Thursday, June 28, 2012

එදා ආගන්තුක ඈ , අද මගේ තරහකාරිය....


එදා ආගන්තුක ඈ , අද මගේ තරහකාරිය.... 





දිනෙක ඈ,
ආගන්තුකයෙක්,
නොදුටු නොහඳුනන රුවක්,

සතියකින් ඈ,
සමීප මිතුරියක්‌,
දන්නා හඳුනනා චරිතයක්,

සමසකට පසුව,
හොඳම මිතුරිය,
දිනක්වත් නොදැක ඉන්නට බැරි,

වසරකට පසු,
පෙම්වතිය ඈ මගේ,
පපුතුරට තුරුල වී උණුහුම විඳින,

පසුව ඈ,
පොලිස්කාරිනිය මගේ,
සැකයේ වෛරයේ ප්‍රතිමුර්තිය,

අද ඈ,
මගේ තරහකාරිය,
මුහුණවත් නොබලන , දුටු තැන මඟ හරින,


.... හෙට???

*******

Friday, June 22, 2012

ආදරේ විකිණුවා.....

~~ ආදරේ විකිණුවා ~~



සල්ලි දීලා 
ගන්න බැරි
මගේ ආදරේ
ඔයාගේ අප්පච්චිගේ
සල්ලි ඉස්සරහා
අසරණ වෙද්දී
හිනාවෙවී බලං ඉන්න
බැරි හන්දද
කඳුළු පුරෝගෙන
බොරුවට ඇඬුවේ??
ඒ කඳුළුවල
ලියවිලා තිබුනේ
අපේ ආදරේට වඩා
ඔයාට ඔයාගේ
සල්ලි ලොකුයි කියලා
මම කවදාවත්
හිතුවේ නැහැ
ඔයාට මාව ඈත් කරන්න
මෙච්චරටම ඕනි වෙයි කියලා
ඒත්
සල්ලි පුරෝගෙන ආපු
වාහනවලින් බැහැපු
උදවිය ගෙනාපු
යෝජනා ඉස්සරහා
ඔයා අපේ
"ආදරේ විකුණුවා"
.........
මතක තියාගන්න
කවදාහරි ඔයාට
සල්ලියි කඳුළුයි විතරක් ඉතිරිවෙයි
අන්න එදාට
ඔයාට ආයෙමත්
මාව ඕන වෙයි
ඒත්
එදාට ඔයා
පරක්කු වැඩියි....


Tuesday, June 12, 2012

නිමක් නැති කතාවක්... පිටු අංක 04

~~ නිමක් නැති කතාවක්.... පිටු අංක 04 ~~


නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 1 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 2 මෙතනින් කියවන්න < -
නිමක් නැති කතාවක් - > පිටු අංක 3 මෙතනින් කියවන්න < -


"ඔයානං ඉස්සර හිටපු ෂමිරුමයි!!! පොඩ්ඩක් මහත් වෙලා,උස ගිහිල්ලා... එච්චරමයි වෙනස... දඟ පාටයි තාමත්!!!"


"ඔයා මාව දැක්ක වගේනේ කතාව"


"ඔව්..! , ෆොටෝස් දැක්කනේ FB එකේ....ඒත් ඇත්තට දකින්න ආසයි මට ඔයාව"


"මටත් නෙතූ...ආපහු ඔයාව දකින්න තිබුනනං කියල හිතෙනවා..."


"අපි හම්බවෙමු දවසක ෂමිරු.ඉක්මනටම...."


ඉස්සර තිබුණු ආදරේ , ලෙන්ගතුකම ආයෙමත් මගේ හිත පුරාම දැනෙන්න පටන්ගත්තා... එයාව හම්බවෙනකන් මට තිබ්බේ නොයිවසිල්ලක්...


"නෙතූ..."


"ම්ම්...?"


"ඔයාගෙන් දෙයක් අහන්නද??"


"අහන්න...ඔනිදෙයක්...."


"ඔයා තාමත්... තාමත් , තනියෙන්ද?? නැත්තං...."


"ඇයි ෂමිරු හදිසියේ එහෙම දෙයක් ඇහුවේ??"


"දන්නේ නැහැ නෙතූ....ඒත්... අනේ මන්දා...."


නෙතූ ටික වෙලාවකට නිහඬ වුනා... මොහොතකට පස්සේ,


"නැහැ ෂමිරු... මම දැන් තනියෙන් නෙවෙයි... ජීවිතේ ජීවත් වෙන්න කෙනෙක් ගාවට තුරුළු වුනා...මට බනින්නෙපා,මම ඔයා එනකං බලං හිටියා A/L ඉවර වෙනකන්ම....ඔයා ආපු නැති නිසයි , මම වෙන තැනක නවතින්න තීරණේ කලේ ෂමිරු..."


ඒ වචන ටික අහලා මට ලොකු අසරණකමක්,තනිකමක් දැනෙන්න පටන් ගත්තා.ඇයි කියලා හරියටම කියන්න මම දන්නේ නැහැ,ඒත් මම අසරණ වුනේ  එයාව මට හම්බවෙන්න පොඩි ඉඩක්වත් නැහැ කියලා දැනුනු නිසා වෙන්න ඇති...


"හ්ම්ම්.... " මොහොතකට මම කල්පනා සයුරක ගිලුනා.... "ඒ බව මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ නෙතූ..."


"අපි දෙන්නට හොඳ යාලුවෝ වගේ ඉන්න පුළුවන් නේද ???.....ෂමිරු,මට ඔයාව ආපහු නැති කරගන්න බැහැ ..."


මගේ හිත කලපනා කරන්න පටන් ගත්තා.... ඇත්ත,එයයි මායි පොඩි කාලේ ඉඳං මතක ගොඩක් පොදි බැන්දා... ඒත් ඒ මතක දැන් හීන විතරක් වෙලා...එයා වෙන කෙනෙක්ගේ කියලා දැන දැන තවත් එයාගෙන් මිතුරුකමට එහා ගිය දෙයක් බලාපොරොත්තු වෙන එක වැරදියි කියලා මට තේරුනා...






"ඔව නෙතූ... මටත් ඔයාව ආපහු නැති කරගන්න බැහැ....අපි දෙන්නා හැමදාමත් හොඳ යාළුවො වගේ ඉමු...."


එයාගේ මුණ හිනාවෙන් ඉතිරෙන්න ඇති...ඉස්සර වගේම තාමත් ලස්සනයි... මම ඇස් දෙක පියාගෙන ෆෝන් එක ලං කරගත්තා...


"හෙට ඔයාට වැඩ ද ෂමිරු?"


හෙට?? හෙටම හම්බ වෙනවද??? මොන වැඩේ තිබ්බත් මම එනවා!!! - මගේ හිත සතුටට කෑ ගහනවා...


"හෙට විශේෂ වැඩක් නැහැ....හම්බ වෙන්න පුළුවන් වෙයිද අපිට???"


"අනිවාර්යෙන්ම හම්බෙමු හෙට....මට ඉවසිල්ලක් නැහැ ඔයා ලඟින් ඉඳං කතා කර කර ඉන්න..."


"කොහෙද යන්නේ අපි?? "


"ඔයා කැමති තැනක් කියන්න..."


"එහෙම විශේෂ තැනක්නං මට මතක් වෙන්නේ නැහැ... නිදහසේ කතා කර කර ඉන්න.... ම්ම්ම්....., පාක් යමුද නෙතූ? විහාරමහාදේවි?"


"හරි.. කිසි අවුලක් නැහැ... උදේම යමු ද?හවස් වෙලා යමුද? "


"මටනං දවසම තිබුනත් හොඳයි!!!" දෙන්නටම හිනා...මම වගේම එයාටත් මාත් එක්ක ඉන්න ආසයි කියලා මට දැනුනා...


"උදේම යමු..පුළුවන් තරං වෙලා ඉමු... ගොඩාක් දේවල් කතා කරන්න තියෙනවනේ.."


"හරි.. කොහාටද ඔයා එන්නේ?"


"කොට්ටාවට එනවද? උදේ 8 විතර වෙද්දී? "


"හරි.මම එන්නං නෙතූ...."


**********


   හෙට නෙත්මිගේ උපන්දිනේ... එයාට මොනවද දෙන්නේ කියලා හිතාගන්නවත් බෑ.... පුංචි මම හිතනවා එයාව සතුටු කරන්න පුළුවන් දෙයක් ගැන... මට ආව හොඳ අදහසක්... හදන්න ඕනි උපන්දින කාඩ් එකක්.... වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැ... අම්මලාටත් හොරෙන්ම කාඩ්බෝඩ් කෑල්ලක් අරගෙන පාට පාට පෑන් , ප්ලැටිග්නම් , පැස්ටල් ගොඩාක් වටකරගෙන මම වැඩේ පටන් ගත්තා...



මොකක්ද ඉස්සරහින්ම අඳින්නේ.....ම්ම්ම්ම්.... මමයි එයයි ඉන්නවා අඳිනවා අත් අල්ලගෙන.... , මම හෝ ගාලා වැඩ... වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ, ලස්සන කාඩ් එකක් හැදුනා පින්තූර ගොඩාක් තියෙන... ඔක්කොම මම ඇඳපුවා....

ඊට පස්සේ තඩි අකුරින් ලිව්වා  "දයාබර නෙත්මි... සුබ උපන් දිනක් වේවා!"

පහුවදා උදේම ඉස්කෝලේ ගිහිං , නෙතූ වාඩිවෙන තැන ඩෙස්ක් එක යට තියෙන ලාච්චුවට කාඩ් එක දැම්මා... දාලා හොරා වගේ බලන හිටියා නෙතූ එනකං...

"ගුඩ් මෝනිං ෂමිරු..."

මම දැක්කෙත් නැහැ , නෙත්මි මගේ ළඟටම ඇවිත්.

"ගුඩ් මෝනිං නෙතූ.... ඔයා ගෙදර වැඩ ටික කලාද නෙතූ??"

"ම්ම්... ඔව්ව්ව්..... " එයා නෝක්කාඩු මූණක් මවාගෙන කිව්වා.

"අද කවද්ද ෂමිරු??"

"ජනවාරි 21"

"ඔයාට මුකුත් මතක නැහැ!! මම ඔයත් එක්ක තරහම තරහයි ෂමිරු!! මම යනවා!! කතා කරන්නෙපා ආයිමත් මාත් එක්ක.."

මට හිනා යන්නත් එනවා.නෙත්මිට හොඳටෝම කේන්ති ගිහිං.එය හිතනවා ඇති මට එයාගේ උපන්දිනේ මතක නැහැ කියලා.නෙත්මි ගස්සලා රවලා යන්න ගියා.මමත් හිමිට පස්සෙන් ගිහිං කනට කරලා රහසින් කියාගෙන ගියා එයාගේ මෙසේ ලාච්චුව ඇරලා බලන්න කියලා.

ඉන්ටවල් එකේ මම පිට්ටනිය අයිනේ තිබුණු බැම්මක් උඩ වාඩිවෙලා හිටියා අයියලා ක්‍රිකට් ගහන හැටි බලාගෙන.තව කවුද කෙනෙක් පිටිපස්සෙන් ඇවිත් මගේ ඇස් දෙක වැහුවා අත් දෙකෙන්.. මම අල්ලලා බැලුවා අත්දෙක.. වෙන කවුරුත් නෙවෙයි,නෙත්මිම තමයි..

"ම්ම්ම්... සාරදී නේද??"

අත් දෙක අයින්වුණා.හොඳ පාරක් වැදුනා චටාස් ගාලා පිට හරහට.

"දැන් සාරදී ත් ඔයාගේ යාළුවා වෙලාද?? අඳුරගන්නත් බෑ නේද මාව!!!" නෙතුගේ නොක්කඩුවට මට හිනා... එයත් මගේ ලඟින් ඇවිත් වාඩිවුණා..මම හිනාවෙලා එයාගේ අතින් මිරිකගත්තා..

"විහිළුවක් කලේ... ඔයා ඇරෙන්න මට වෙන යාළුවො කොයින්ද නෙත්මි..."

ඒ මුණ සතුටින් පිරුනා... මගේ දිහාවට හැරිලා ලොකූ කතාවක් කියන්නයි නෙතූ  ලෑස්ති වෙන්නේ...

"කාඩ් එකට තැන්කූ ෂමිරු.... මට හරියට බලන්න බැරිවුණා... ගෙදර ගිහිං බලන්නම්... මම හිතුවා ඔයාට අමතකවෙලා කියලා මගේ උපන්දිනේ... නපුරා!!! මාව කේන්ති ගැස්සුවා උදේ පාන්දරම..."

"මට අමතකවුනේ නැහැ නෙතූ... කවදාවත් අමතක වෙන්නෙත් නැහැ.. මගේ යාළුවව අමතක වෙනවද එහෙම..."

ඒ චූටි ඇස් දිලිසෙනවා..

"ඔයාගේ යාලුවට ඔයා ගොඩාක් ආදරෙයිද ෂමිරු?"

"ඔව්ව්ව්....."

"කොච්චරක්ද?" 

"මෙච්චරක්...." මම අත්දෙක දිගෑරල පෙන්නුවා පුළුවන් තරං...

"එච්චරයිද??"

"නෑ!!! ඒ වගේ කෝටි කෝටි කෝටි කෝටි වතාවක් ආදරෙයි..."

නෙතූ මොකක්දෝ එයාගේ සාක්කුවෙන් අරං මගේ සාක්කුවට එබුවා... එයා මගේ මුණට නැමිලා කම්මුලට කිට්ටුවුනා...



"උම්ම්ම්ම්ම්මා...." මට කිති වගේ... එයා මට උම්මා එකක් දීලා,ටක්ගාල නැගිටලා , හිනාවෙලා,  දුවලා ගියා පන්තිය පැත්තට....

"මම ඔයාට ඊට වඩා ආදරෙයි!!!" එයා මගේ සාක්කුවට ඔබල ගිය චූටි කොළ කෑල්ලේ ලියල තිබ්බා...




**********


හැමදාම පරක්කු වෙන මම , අද වෙලාවටත් කලින් නැගිටලා ගෙදරටත් බොරුවක් දාලා 8 වෙන්නත් කලින්ම කොට්ටාවට සැපත්වුනා.කොට්ටාව හංදියේ 138 බස්ටෑන්ඩ් එකට වෙලා බලන් හිටියා නෙත්මි එනකං.එහාට මෙහාට හරවන බස් , වාහන , දූවිලි , කඩිමුඩියේ වැඩට යන මිනිස්සු අතරේ මම එයා එනකං මග බැලුවා.


වෙලාව 8.10 විතර වෙද්දී මට කෝල් එකක්,නෙත්මිගෙන්.


"හෙලෝ... ෂමිරු , ඔයා කොහෙද ඉන්නේ?"


"138 ස්ටෑන්ඩ් එකේ.."


"ආහ් හරි! මම දැනුයි කොට්ටාවෙන් බස් ඒකෙන බැස්සේ..ටක් ගාල එන්නං..."


මටත් නොදනිම පපුව "ඩිග් ඩිග්" ගානවා මට දැනෙන්න පටන් ගත්තා... එදා එයාව හදිසියේ දැකපු වෙලාවේ මතක හිටපු රූපේ හිතේ මවාගන්න මම උත්සාහ කළා... පිටතින් ලොකු වෙනසක් නැතිවුනාට , නෙතූ කියන චරිතේ මොන වගේ වෙනස් වෙලාද දන්නේ නැහැ.. තාමත් ඉස්සර පොඩි කාලේ වගේම දඟ ඇති... මගේ හිත මට කියනවා... කටනං පොඩ්ඩක් අඩුවෙලා නැහැ!! මට හිනා ගියා...


"ෂමිරු!!!!"


මටත් හොරා එයා මගේ ළඟ.. නිල් පාට ලස්සන බ්ලවුස් එකකුයි කළු පාට ජීන් එකකුයි ඇඳගෙන , කැරලි කැරලි කොන්ඩේ කඩා දාලා.... රෝස පාට මූණ , දිලිසෙන ඇස් , චූටි උල් නහය , හිනාවෙනකොට වලගැහෙන රෝසපාට කම්මුල්....


"නෙත්මි....එදා දැක්ක වගේමයි..."


එයාට හිනාගියා...


"හ්ම්ම්... එදා ඔයා මාව දැකපු දවසේ මම වෙන සිහියක හිටියේ අයියෝ! පරක්කුවෙලා හොඳටෝම! අනික වෙනදට කවදාවත් මම කොට්ටාවට එන්නේ නැහැ... ගෙවල් ලඟින් කෙලින්ම කොටුව බස් එක ගන්නවා... කවුද දන්නේ කොල්ලෙක් මම එනකන් බලං ඉඳියි කියලා කොට්ටාව හන්දියට වෙලා..."






ඊළඟට පිටත් වෙන බස් එකට අපි ගොඩවුණා... බස් එකේ මැද හරියට වෙන්න තිබුණු සීට් එකක දෙන්නම වාඩිවුණා...ගොඩ වෙලාවක් යනකං අපි දෙන්නම කතාවක් බහක් නැතුව හිටියේ...


"ඔයාට කොහොමද නෙත්මි?" මම වචන ගැලපුවා...


"හොඳින්...ගොඩාක් සතුටින්..." බස් එක ගමන පටන් ගත්තා... අපිවත් අරං කොළඹ පැත්තට....

"ඔයාගේ උපාධියට මොනවද නෙතූ කරන්නේ?"

"නැටුම් තමයි මගේ උපාධිය.. බෙර තමයි මගේ විෂය... "

".. කොහොමත් ඉස්සර ඉඳන්ම ඔයාට සිංදු කියන්න , නටන්න එහෙම පුළුවන්නේ... "

එයාට හිනාගියා...

"කැම්පස් එකේ බාහිර වැඩ එහෙම කරන්න ඔයාලට වෙලාවක් තියෙනවද ෂමිරු?"

"ලොකුවට වෙලාවක් නැහැ... ඒත් මමනං අධ්‍යාපනේට වඩා මුල්තැන දීල තියෙන්නේ බාහිර වැඩවලට.... අහුවෙන හැම වැඩකටම සෙට් වෙනවා... මේ පාර ශිෂ්‍ය සංගමෙත් ඉන්නවා..."

"ඇත්තටම ද??" එයා පුදුමෙන් වගේ ඇහුවා.

"ඔව්.. මගෙනං ලොකු කැමැත්තක් තිබුනේ නැහැ.. ඒත් යාලුවෝ කිව්වා නිසා කැමති වුනා.."

"ඒ වගේ දේවල් සුළුවට හිතන්න එපා ළමයෝ!! ඔයාට වැඩක් කරන්න පුළුවන්නේ එහෙම තැනකට ගියාම... අනික ඉංජිනේරු ශිෂ්‍ය සංගමේ , අනිත් කැම්පස්වල වගේ දේශපාලනීකරණය වෙලා නැහැනේ.. ස්වාධීනව තමන්ගේ මතය අනුව වැඩකට ඇති වැඩක් කරලා පෙන්නතැහැකිනේ...එහෙම නේද? " නෙතුගේ කතාව හරියට පරිනත දේශපාලකයෙක් තමන්ගේ අනුගාමිකයෙක්ට උපදෙස් දෙනවා වගේ...

"ඔව්.. ඇත්ත.... ඔයා සැහෙන්න ඒ දේවල් ගැන දන්නවා වගේ නේද නෙතූ?"

"මමත් ක්‍රියාකාරිව අරගලවලට උර දෙනවා ෂමිරු!!  අයුක්තිය , අසාධාරණය ඉස්සරහ කට පියාගෙන ඉන්න මම ලෑස්ති නැහැ... "

නෙතුගේ වචන ටික අහල මට ඉබේටම එයා දිහා බැලුනා...

"ඔයා ගොඩාක් දේශපාලනේට සම්බන්ධයි වගේ..."

"හැම මිනිහෙක්ටම තමන්ගේ කියලා දේශපාලනයක් තියෙනවා ෂමිරු!!"

"ඇත්ත... මම මහා ලොකුවට දේශපාලනේ ගැන දන්නා මිනිහෙක් නෙවෙයි... ඒත් ඔයාගේ වචන ටික නිසා මට හිතෙන්නේ මීට කාලෙකට කලින් , රටේ අරගල කරපු ක්‍රියාකාරී දේශපාලන පක්ෂෙකට ඔයා සෘජුවම සම්බන්ධයි කියලා...."

එයා කට කොනින් හිනාවුණා... හරියට සමච්චලේට වගේ....

"ඔයා හරි... ඒත් , හැමදාමත් ඒ පක්ෂයේ මතය මම දරන්නේ නැහැ ෂමිරු.. මම අදහන්නේ අසාධාරණය , අයුක්තිය පිටදකින , හැමෝටම සාධාරණයක් ඉටු වෙන දේශපාලන රටාවක්.... පක්ෂ දේශපාලනෙකට වඩා , මට තියෙන්නේ අරමුණුගත දේශපාලනයක්, මතවාදී දේශපාලනයක්...."

නෙතූ සෑහෙන්න පරිණත වෙලා කියලා මට දැනුණා.ඉස්සරත් ඒ දඟකාරකම් ඇතුලේ එයාගේ තිබුණා,අවශ්‍ය දෙයක් වෙනුවෙන් තදින්ම  සටන් කරන ගතියක්....

"මමත් ඒ දහම අදහනවා... යහපත් සමාජයක් වෙනුවෙන් , යහපත් දේශපාලනික රටාවක්!!! ඒත් ඒක , ලාංකික දේශපාලන ක්‍රමය තුල යතාර්ථයක් නෙවෙයි නෙතූ...."

"ක්‍රමය වෙනස් කල යුතුයි!!"

"කලින් වතාවේ වගේමඋත්සාහ කරලා,රට ඇතුලේ ලොකු විනාසයක් කරලද??"

"පිස්සා...ෂමිරු, මාව කේන්ති ගස්සනවා ඔයා!!...." බොරුවට තරහ මූණක් මවාගෙන එයා කියනවා...

"ආ...ව්ව්ව්....." නෙතූ මගේ කකුල කෙනිත්තුව හොඳටම!!!

"ඒකනං රිදුනා හොඳේ!!! ඉන්නවකෝ පාක් එකට යනකං!! දෙන්නන් රිටර්න් එක..." එයාට හිනා... අපි දෙන්න පොඩි කාලේ වගේම තාමත් රණ්ඩු කරනවා...



අපි දෙන්නගේ රණ්ඩුව නතරවුණේ අපිටත් නොදැනිම ටවුන්හෝල් එකටම බස් එක ආවමයි... 


**********




මම හිතුවා ඔයාට,
මගේ උපන්දිනේ අමතක වුණා කියලා...
තරහ ගියා මට...
ඊටත් වඩා , දුක හිතුණා...
ඒත් ඔයාගේ අතින්ම හදපු,
කාඩ් එක දැකලා,
මට දැනුනු සතුටක්!!!
හරියට ලෝකෙම හම්බවුනා වගේ....

ඔය ඇඳලා තිබුණු රූපේ,
හරිම ලස්සනයි...
ඔයයි මායි නේද ඒකෙ,
අත් අල්ලාගෙන ඉන්නේ?
හැමදාම මට ඔයාගේ යාළුකම ඕනි ෂමිරු....
ඔයා දන්නවට වඩා,
මට ඔයාගේ යාළුකම වටිනවා....
ගොඩාක්...
කොච්චරක්ද දන්නවද??

ඔයා මට ආදරේ තරමට වඩා,
කෝටි කෝටි කෝටි වතාවක්....


**********

--  මතු සම්බන්ධයි  --